Monumentalne dzieło

W tym roku mija 90 lat od ostatecznego zakończenia gigantycznego przedsięwzięcia, jakim było budowanie Drogi Krzyżowej na wzgórzu Espelugues w Lourdes. To niezwykłe dzieło, którego inicjatorem był bp Laurence, kupując ten teren w 1869 r. od miasta, stopniowo kontynuowało pięciu jego następców, ordynariuszy w Tarbes. Droga Krzyżowa, o długości ok. 1600 m, rozpoczyna się po lewej stronie bazyliki Niepokalanego Poczęcia i wznosi się serpentyną, chwilami stromą, coraz wyżej, aż na szczyt Golgoty, która znajduje się 140 m powyżej Groty Massabielskiej.
Przy wejściu, na pilastrze stoi anioł, który trzyma w lewej ręce prosty krzyż z napisem: In cruce salus (w krzyżu zbawienie), a prawą ręką wskazuje pielgrzymom świętą drogę.
Cała Kalwaria, przedstawiająca historię męki i śmierci Pana Jezusa: od Pretorium Piłata do złożenia do Grobu, składająca się ze 115 postaci z patynowanego żelaza - ok. 2-metrowej wielkości każda - została wykonana przez słynną firmę Raffl z Paryża.
Wszystkie stacje ustawione są na wolnym powietrzu, dzięki czemu wzgórze zachowało swe malownicze piękno. Na tym pełnym zieleni, naturalnym tle jeszcze bardziej uwypukla się wspaniałe dzieło paryskiego artysty: można podziwiać harmonię grup i jednocześnie fizjonomię, a zwłaszcza pełne ekspresji twarze poszczególnych osób.

Droga naszego zbawienia

Najważniejszym jednak celem, nawet tak monumentalnej, Drogi Krzyżowej jest pobudzenie pobożności pielgrzymów kroczących śladami Męki Chrystusowej i ten cel ona całkowicie spełnia. Dlatego w czasie uroczystego poświęcenia wszystkich stacji, 14 września 1912 r., przez legata papieskiego - kard. Lucona, kaznodzieja, bp Izart z Pamiers w swoim wspaniałym kazaniu wypowiedział o niej najpiękniejszą pochwałę: rozważanie Męki Pańskiej na tej świętej drodze "skłania do modlitwy, do żalu za grzechy i do nawrócenia".
I stacja jest poprzedzona Świętymi Schodami (Scala Sancta), liczącymi 28 stopni, z białego marmuru. Pielgrzymi przechodzą je na kolanach, bo są one symbolem tych schodów, po których Pan Jezus wchodził, aby przyjąć wyrok śmierci za nasze grzechy.
Godne uwagi jest niezwykle bliskie rozmieszczenie trzech stacji na Golgocie, tworzących jedną wspólną scenę: ukrzyżowania Zbawiciela, Jego śmierci i zdjęcia z krzyża. Postawiony pośrodku Golgoty, u stóp XII stacji, ołtarz jest żywym wykładem wiary katolickiej, przypominającym, że ofiara Mszy św. jest uobecnieniem i nieustanną kontynuacją Ofiary krzyżowej.
W 1979 r. dostawiono XV stację: zmartwychwstania. Droga Krzyżowa jest drogą zmartwychwstania, zgodnie ze słowami Chrystusa: "Kto chce zachować życie na tym świecie, straci je, a kto je straci z mego powodu, zachowa je na wieczność" (por. Mt 10, 39).
Schodząc z Drogi Krzyżowej napotykamy jeszcze tzw. krzyż Francji, między figurami Matki Bożej i św. Jana Apostoła, oraz przy samym wyjściu, jakby zamykający i reasumujący tę świętą drogę potężny i niezwykle ozdobny celtycki krzyż Irlandii, który został poświęcony 90 lat temu, 14 września 1913 r., przez prymasa tego kraju, kard. Logue.
Na krzyżu z Irlandii są wypisane bardzo wymowne słowa: Juxta crucem tecum stare (Pragnę z Tobą [Maryjo] stać przy Krzyżu) - bo jak nam przypomniał przy wejściu na Drogę Krzyżową anioł, tylko w Krzyżu Chrystusa jest nasze zbawienie.