Reklama

List otwarty

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

do Pana Premiera RP Kazimierza Marcinkiewicza,
Pana Ministra Sprawiedliwości Zbigniewa Ziobry
i Pana Prezesa IPN dr. hab. Janusza Kurtyki

Rozwój wzajemnego dialogu narodów polskiego i żydowskiego, dwóch narodów tak ciężko doświadczonych przez dzieje, wymaga pełnego wyjaśnienia wszystkich spraw dotyczących ich wzajemnej historii, łącznie ze sprawami najbardziej trudnymi i bolesnymi. Musimy przy tym wciąż zderzać się z koniecznością przełamywania rozlicznych niechlubnych zaszłości z doby PRL-u, gdy tak często zafałszowywano prawdę w imię komunistycznych celów. Jedną ze szczególnie ważnych spraw tego typu jest historia zbrodni na Żydach popełnionej w Kielcach w lipcu 1946 r. W świetle dowodów ujawnionych w rozlicznych publikacjach ostatnich paru dziesięcioleci w Polsce i za granicą coraz bardziej zaczynają się wyłaniać tak długo tuszowane kulisy tej komunistycznej zbrodni. W obliczu ujawnianych faktów jesteśmy coraz bardziej przekonani, że ówczesne zbrodnicze zajścia były dziełem perfidnej prowokacji sowieckiej i polskiej bezpieki. Prowokacji zmierzającej do przedstawienia światu konieczności trzymania Polski pod sowieckim butem, aby zapobiec rzekomej groźbie dojścia w Polsce do władzy wyimaginowanych „polskich sił faszystowskich i antysemickich”.
Zbliżająca się 60. rocznica zbrodni kieleckiej skłania nas do zaapelowania o jak najszybsze wznowienie zbyt pochopnie umorzonego śledztwa w tej sprawie z myślą o jak najgruntowniejszym przebadaniu wszystkich kulis wspomnianej zbrodni. Szczególnie niezbędny przy tym wydaje się postulat pełnego odtajnienia akt wszystkich dotychczasowych śledztw w sprawie zbrodni kieleckiej, prowadzonych od 1991 r. do 2004 r.
Pilnego zrealizowania wszystkich tych spraw wymaga dobro Polski, troska o rzetelne przedstawienie jej historii, a także troska o jak najefektywniejszy rozwój dialogu polsko-żydowskiego. Dialogu, który powinien opierać się na pokazaniu pełnej prawdy i maksymalnej szczerości. Polska, kraj, który przez stulecia był głównym schronieniem dla Żydów z całej Europy, szczególnie mocno zasługuje na wielostronne działania dla wyeliminowania wszelkich nieporozumień i przekłamań, zakłócających to wszystko, co nas zbliża i łączy.

Sygnatariusze listu:

1) doc. dr praw Olgierd Baehr
2) ks. prof. dr hab. Jerzy Bajda
3) ks. prof. dr hab. Czesław Bartnik
4) prof. dr hab. Ryszard Bender
5) prof. dr hab. Kazimierz Bielenin
6) prof. dr hab. Ryszard Błaszczyszyn
7) prof. dr hab. Stanisław Borkacki
8) prof. dr hab. Rafał Broda
9) prof. dr hab. Andrzej Czachor
10) prof. UKSW, dr hab. Krystyna Czuba
11) prof. Akademii Podlaskiej, dr hab. Janusz Czyż
12) prof. dr hab. Mirosław Dakowski
13) dr Maria Elżbieta Dębowska
14) prof. dr hab. Tadeusz Dubicki
15) prof. dr hab. Rajmund Dybczyński
16) prof. dr hab. Bolesław Fleszar
17) prof. dr hab. Maria Grynia
18) prof. dr hab. Zbigniew Jacyna-Onyszkiewicz
19) prof. KUL, dr hab. Piotr Jaroszyński
20) prof. dr hab. Marek Kazimierz Kamiński
21) prof. dr hab. Antoni Z. Kamiński
22) prof. UMK, dr hab. Zbigniew Karpus
23) prof. dr hab. Janusz Kawecki
24) prof. dr hab. Henryk Kiereś
25) prof. dr hab. Wiktor Kieżun
26) prof. dr hab. Tadeusz Kisielewski
27) prof. PW, dr hab. Sylwester Kobielak
28) prof. dr hab. Edmund Kozal
29) prof. dr hab. Józef Krasinkiewicz
30) ks. prof. dr hab. Mieczysław Krąpiec
31) prof. dr hab. Stefan Kurowski
32) dr Danuta Leszczyńska
33) prof. dr hab. Wacław Leszczyński
34) dr Łucja Łukaszewicz, prorektor WSKSiM
35) prof. dr hab. Jerzy Marcinek
36) ks. prof. dr hab. Andrzej Maryniarczyk
37) prof. UMK, dr hab. Ryszard Michalski
38) prof. dr hab. Michał Mierzejewski
39) prof. dr hab. Andrzej Nowak
40) prof. Akademii im. J. Długosza, dr hab. Jerzy Robert Nowak
41) prof. dr hab. Barbara Otwinowska
42) ks. prof. dr hab. Wojciech Pazera
43) prof. dr hab. Jerzy Piekoszewski
44) prof. dr hab. Mirosław Piotrowski
45) prof. Iwo C. Pogonowski (USA)
46) prof. WSP Katowice, dr hab. Edward Prus
47) prof. dr hab. Leon Pszonicki
48) prof. dr hab. Janusz Rulka
49) prof. dr hab. Eugeniusz Rychlewski
50) o. Tadeusz Rydzyk, rektor WSKSiM
51) prof. dr hab. Dominik Sankowski
52) prof. dr hab. Krystyna Skarżyńska-Bocheńska
53) prof. dr hab. Tadeusz Srogosz
54) prof. dr hab. Sławomir Sterliński
55) prof. Politechniki Krakowskiej, dr hab. Krzysztof Stypuła
56) prof. dr hab. Kazimierz Sułek
57) prof. dr hab. Henryk Szydłowski
58) prof. dr hab. Bartłomiej Szyndler
59) ks. prof. dr hab. Tadeusz Ślipko
60) prof. dr hab. Jacek Trznadel
61) prof. dr hab. Gabriel Turowski
62) prof. dr hab. Jacek Walczewski
63) prof. dr hab. Bolesław Winiarski
64) emeryt. prof. Politechniki Częstochowskiej, dr hab. Józef
Wysocki
65) prof. dr hab. Zygmunt Zagórski
66) prof. dr hab. Zbigniew Żmigrodzki
oraz w imieniu różnych stowarzyszeń:
- Stowarzyszenia „Pro Cultura Catholica” - ks. prał. Stanisław Pawlaczek
- kieleckiego KIK-u - prezes ks. Edward Skotnicki
- Stowarzyszenia Związek Dolnośląski - prezes Adam Maksymowicz
- wrocławskiego Klubu Społeczno-Politycznego „Spotkanie i Dialog” - Lech Stefan

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2006-12-31 00:00

Ocena: 0 -1

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Święty Jan Nepomucen

Niedziela podlaska 20/2001

[ TEMATY ]

święty

Arkadiusz Bednarczyk

Św. Jan Nepomucen z kościoła w Lutczy

Św. Jan Nepomucen z kościoła w Lutczy

Św. Jan Nepomucen urodził się w Pomuku (Nepomuku) koło Pragi. Jako młody człowiek odznaczał się wielką pobożnością i religijnością. Pierwsze zapiski o drodze powołania kapłańskiego Jana pochodzą z roku 1370, w których figuruje jako kleryk, zatrudniony na stanowisku notariusza w kurii biskupiej w Pradze. W 1380 r. z rąk abp. Jana Jenzensteina otrzymał święcenia kapłańskie i probostwo przy kościele św. Galla w Pradze. Z biegiem lat św. Jan wspinał się po stopniach i godnościach kościelnych, aż w 1390 r. został mianowany wikariuszem generalnym przy arcybiskupie Janie. Lata życia kapłańskiego św. Jana przypadły na burzliwy okres panowania w Czechach Wacława IV Luksemburczyka. Król Wacław słynął z hulaszczego stylu życia i jawnej niechęci do Rzymu. Pragnieniem króla było zawładnąć dobrami kościelnymi i mianować nowego biskupa. Na drodze jednak stanęła mu lojalność i posłuszeństwo św. Jana Nepomucena.

Pod koniec swego życia pełnił funkcję spowiednika królowej Zofii na dworze czeskim. Zazdrosny król bezskutecznie usiłował wydobyć od Świętego szczegóły jej spowiedzi. Zachowującego milczenie kapłana ukarał śmiercią. Zginął on śmiercią męczeńską z rąk króla Wacława IV Luksemburczyka w 1393 r. Po bestialskich torturach, w których król osobiście brał udział, na pół żywego męczennika zrzucono z mostu Karola IV do rzeki Wełtawy. Ciało znaleziono dopiero po kilku dniach i pochowano w kościele w pobliżu rzeki. Spoczywa ono w katedrze św. Wita w bardzo bogatym grobowcu po prawej stronie ołtarza głównego. Kulisy i motyw śmierci Świętego przez wiele lat nie był znany, jednak historyk Tomasz Ebendorfer około 1450 r. pisze, że bezpośrednią przyczyną śmierci było dochowanie przez Jana tajemnicy spowiedzi. Dzień jego święta obchodzono zawsze 16 maja. Tylko w Polsce, w diecezji katowickiej i opolskiej obowiązuje wspomnienie 21 maja, gdyż 16 maja przypada św. Andrzeja Boboli. Jest bardzo ciekawą kwestią to, że kult św. Jana Nepomucena bardzo szybko rozprzestrzenił się na całą praktycznie Europę.

W wieku XVII kult jego rozpowszechnił się daleko poza granice Pragi i Czech. Oficjalny jednak proces rozpoczęto dopiero z polecenia cesarza Józefa II w roku 1710. Papież Innocenty XII potwierdził oddawany mu powszechnie tytuł błogosławionego. Zatwierdził także teksty liturgiczne do Mszału i Brewiarza: na Czechy, Austrię, Niemcy, Polskę i Litwę. W kilka lat potem w roku 1729 papież Benedykt XIII zaliczył go uroczyście w poczet świętych.

Postać św. Jana Nepomucena jest w Polsce dobrze znana. Kult tego Świętego należy do najpospolitszych. Znajduje się w naszej Ojczyźnie ponad kilkaset jego figur, które można spotkać na polnych drogach, we wsiach i miastach. Często jest ukazywany w sutannie, komży, czasem w pelerynie z gronostajowego futra i birecie na głowie. Najczęściej spotykanym atrybutem św. Jana Nepomucena jest krzyż odpustowy na godzinę śmierci, przyciskany do piersi jedną ręką, podczas gdy druga trzyma gałązkę palmową lub książkę, niekiedy zamkniętą na kłódkę. Ikonografia przedstawia go zawsze w stroju kapłańskim, z palmą męczeńską w ręku i z palcem na ustach na znak milczenia. Również w licznych kościołach znajdują się obrazy św. Jana przedstawiające go w podobnych ujęciach. Jest on patronem spowiedników i powodzian, opiekunem ludzi biednych, strażnikiem tajemnicy pocztowej.

W Polsce kult św. Jana Nepomucena należy do najpospolitszych. Ponad kilkaset jego figur można spotkać na drogach polnych. Są one pamiątkami po dziś dzień, dawniej bardzo żywego, dziś już jednak zanikającego kultu św. Jana Nepomucena.

Nie ma kościoła ani dawnej kaplicy, by Święty nie miał swojego ołtarza, figury, obrazu, feretronu, sztandaru. Był czczony też jako patron mostów i orędownik chroniący od powodzi. W Polsce jest on popularny jako męczennik sakramentu pokuty, jako patron dobrej sławy i szczerej spowiedzi.

CZYTAJ DALEJ

Śp. ks. Tadeusz Kasperek - proboszcz, jakich mało

2024-05-20 22:29

Katarzyna Dybeł

Ks. prałat Tadeusz Kasperek w czasie diecezjalnej pielgrzymki do Ziemi Świętej - 12 marca 2010, Góra Błogosławieństw

Ks. prałat Tadeusz Kasperek w czasie diecezjalnej pielgrzymki do Ziemi Świętej - 12 marca 2010, Góra Błogosławieństw

    Emerytowany proboszcz parafii pw. św. Piotra w Wadowicach i honorowy obywatel Miasta Wadowice ks. prałat Tadeusz Kasperek zmarł 17 maja br. w krakowskim szpitalu.

    Charyzmatyczny kapłan, ksiądz z powołania, ceniony i lubiany, obdarzony licznymi talentami, mocną osobowością i determinacją w posługiwaniu tym, których Bóg stawiał na jego drodze. Pełen niewyczerpanej energii i wciąż nowych pomysłów, zawsze otwarty i gościnny, rozmodlony i umiejący rozmodlić innych, gotowy rozmawiać z każdym niezależnie od jego poglądów, twórczy, kochający Kościół – proboszcz jakich mało. Wyjątkowy gospodarz i organizator, dla wielu przyjaciel, duchowy ojciec, spowiednik i mistrz ewangelicznego słowa. Serce i czas miał dla wszystkich, ale w centrum jego duszpasterskiej troski były dzieci i osoby chore, starsze, zmagające się z cierpieniem i niezrozumieniem. Przez ostatnie lata swego życia doświadczył krzyża ciężkiej choroby i kalectwa, który niósł w heroiczny sposób, ofiarując wiele z tego cierpienia w intencji swoich parafian.

CZYTAJ DALEJ

#PodcastUmajony (odcinek 22.): Wierny pies

2024-05-21 20:50

[ TEMATY ]

Ks. Tomasz Podlewski

#PodcastUmajony

Mat. prasowy

Która modlitwa zmiękcza nawet najtrudniejsze charaktery? Czy istnieją zmarnowane adoracje? Po co w ogóle patrzeć na Jezusa? I co to wszystko ma wspólnego z narkozą? Zapraszamy na dwudziesty drugi odcinek „Podcastu umajonego”, w którym ks. Tomasz Podlewski opowiada o adoracji, której uczy Maryja.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję