Jubiluesz 100-lecia obchodziło Zgromadzenie Sióstr Misjonarek Świętej Rodziny (1905-2005). Rok Jubileuszowy zakończył się 26 listopada br. Z tej okazji siostry przedstawiają nam swoje zgromadzenie. Ekumeniczna wspólnota zakonna, której założycielką jest bł. Bolesława Lament, powstała długo przed Soborem Watykańskim II. Bóg wlał w serce Bolesławy - formowanej przez dom rodzinny w Łowiczu, pobyt w Zgromadzeniu Rodziny Maryi i 10-letnią służbę biednym w Warszawie na Pradze - wielkie pragnienie służby dla dzieła jedności Kościoła. W celu realizacji tego pragnienia posłużył się głosem spowiednika - bł. Honorata Koźmińskiego. W 1903 r. poprowadził 41-letnią Bolesławę do Mohylewa na Białorusi, aby zorganizowała tam katolicką placówkę oświatowo-wychowawczą dla młodzieży. W tej działalności pomagały jej Leokadia Górczyńska i Łucja Czechowska. Stały się one zalążkiem nowego zgromadzenia, które za wzór obrało Świętą Rodzinę i Jej powierzyło patronat nad nową wspólnotą. Po wstępnej formacji - 22 stycznia 1906 r., w uroczystość Świętej Rodziny, trzy pierwsze siostry złożyły śluby zakonne i kontynuowały rozpoczętą wcześniej pracę oświatowo-wychowawczą, patriotyczną i religijną. Ze względu na prześladowanie Kościoła katolickiego działały w całkowitej konspiracji. Jesienią 1907 r. siostry przeniosły się do Petersburga, gdzie nauczały dzieci i młodzież.
Rewolucja październikowa przekreśliła perspektywy pracy zgromadzenia na terenie Rosji. W 1921 r. siostry przyjechały do Polski. Osiedliły się w Chełmnie na Pomorzu. Nastąpił wtedy szybki rozwój zgromadzenia. Nowe placówki powstawały głównie na Kresach Wschodnich, gdzie zamieszkiwała ludność mieszana wyznaniowo. Podczas II wojny światowej siostry dzieliły los milionów Polaków - niektóre zostały wywiezione na przymusowe roboty i uwięzione. Zgromadzenie utraciło w tym czasie 27 placówek spośród 33 istniejących przed wojną.
Po wojnie siostry włączały się w odrodzenie duchowe narodu, ale po 1947 r. konsekwentnie odbierano im sierocińce, przedszkola i szkoły, zwalniano z pracy w szpitalach i szkołach. Większość sióstr oddawała się posłudze katechetycznej i pomagała kapłanom w pracy duszpasterskiej.
W duchu apostolskiej troski o jedność chrześcijan - zgromadzenie podjęło też posługę w Ameryce i Afryce. A po otwarciu granicy na Wschód dołączyły do tych nielicznych sióstr, które przez dziesiątki lat pracowały tam w ukryciu.
Na przestrzeni 100 lat istnienia zgromadzenia w jego misyjno-ekumenicznym charyzmacie zakorzeniły się różne dzieła, które wyrastają zarówno w Polsce, jak i w Zambii, w Kenii, w Stanach Zjednoczonych i we Włoszech, w Rosji, na Litwie i Białorusi. We wszystkich tych krajach siostry zajmują się nauczaniem oraz wychowywaniem dzieci i młodzieży, służą ludziom chorym i potrzebującym.
Co roku w sanktuarium bł. Bolesławy w Białymstoku na rekolekcjach ekumenicznych gromadzi się młodzież różnych wyznań. Po beatyfikacji założycielki (1991 r.) w duchowość i charyzmat zgromadzenia zaczęli włączać się ludzie świeccy, tworząc Rodzinę Misyjną bł. Bolesławy Lament.
Więcej informacji - na stronie:
Pomóż w rozwoju naszego portalu
