Reklama

Zostań aniołem modlitwy!

Każdy z nas może duchowo zaadoptować kleryka, księdza, a nawet biskupa. Musi jedynie odmawiać codziennie modlitwę w jego intencji

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

W Kościele już od dziesięcioleci znana jest duchowa adopcja dzieci poczętych. Codzienna modlitwa ma obronić te bezbronne istoty przed aborcją. Ale duchowa adopcja księży to w Polsce ciągle nowość. Czyżby nie wystarczała im modlitwa brewiarzowa i Msza św.? Po co się za nich modlić?
- We współczesnym świecie są coraz mniej sprzyjające warunki dla rozwoju powołań kapłańskich. Ludzie są coraz bardziej zmaterializowani - tłumaczy ks. Ludwik Nowakowski, opiekun Misji św. Teresy w Polsce, która zajmuje się duchową adopcją księży. - W otoczeniu pełnym pokus coraz trudniej wytrwać w powołaniu kapłańskim. Dlatego za nas, kapłanów, także trzeba się modlić - dodaje.
Zapotrzebowanie na modlitwę jest duże. Obecnie w Sekretariacie Misji jest spora kolejka. Na duchową adopcję i opiekę swojego „anioła modlitwy” czeka aż sto cennych dla Kościoła powołań.

Początki Misji

Duchowa adopcja kapłanów swoimi początkami sięga połowy lat 70. ubiegłego wieku. Wówczas we Francji pewna pobożna kobieta bardzo pragnęła mieć syna księdza. Była jednak bezpłodna i jej życiowe marzenie nie mogło się ziścić. Po pewnym czasie narodził się w jej głowie ciekawy pomysł.
Wysłała list do biskupa w Lisieux z prośbą o imię jednego z księży, za którego mogłaby się codziennie modlić. Tak się złożyło, że biskup niedawno rozmawiał z pewnym klerykiem w seminarium i nie zastanawiając się wiele, odpowiedział: „Proszę modlić się za kleryka Bruno”. W ten sposób kobieta została duchową matką najpierw kleryka, a następnie księdza.
Modlitwa okazała się bardzo cenna dla młodego kapłana. Po roku duszpasterskiej pracy w jednej z parafii Lisieux ks. Bruno Thévenin został bardzo mocno doświadczony. Jego proboszcz ożenił się i odszedł z kapłaństwa. Zgorszenie wśród parafian było tak wielkie, że wszystkie osoby świeckie zaangażowane w pomoc przy kościele wycofały się z niej.
Młody wikary został sam w dziesięciotysięcznej parafii. Nie miał nawet do pomocy kościelnego ani gospodyni. Co niedzielę udzielał po kilka chrztów oraz katechizował 650 dzieci.
Pewnego dnia, kiedy kuchenny zlew na plebanii był pełen brudnych naczyń, poprosił jedną z pań o pomoc w kuchni. Po pewnym czasie okazało się, że nowa gospodyni jest tą samą kobietą, która od kilku lat codziennie odmawiała Różaniec w intencji ks. Bruna.
Dla ks. Thévenin był to znak z nieba, który stał się natchnieniem do zorganizowania misji modlitwy za kapłanów. Ta misja modlitewna skojarzyła mu się ze św. Teresą od Dzieciątka Jezus, która modliła się za kapłanów właśnie w Lisieux. Dlatego też nadał dziełu nazwę „Misja św. Teresy”.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

Modlitwa dziecka potrzebna księdzu

Ks. Bruno, który katechizował dzieci, pomyślał, że to właśnie ich modlitwie można powierzać ważne sprawy duchowe. Odtąd księża i klerycy wypełniali karteczki z napisem „chrześniak”, a dzieci zostawały „rodzicami chrzestnymi”. W ten sposób mali zaczęli chronić dużych.
Po 30 latach widać, że Misja Terezjańska jest bardzo popularnym ruchem we Francji. Na swoim koncie ma już wiele świadectw. - Jedno z dzieci modliło się za kleryka, który został księdzem, a po pewnym czasie biskupem. Po kilku latach to dziecko z Misji Terezjańskiej także wstąpiło do seminarium - pisze na łamach „Pastores” ks. Bruno Thévenin. - W dniu święceń kapłańskich to właśnie „chrześniak” naszego kleryka nałożył na jego głowę ręce!
W polskiej Misji także dominują małe anioły modlitwy. - Obecnie mamy ok. 3,5 tys. „aniołów”, 80 proc. z nich to dzieci - tłumaczy Maria Śledzik z Ogólnopolskiego Sekretariatu Misji. Grupy małych aniołów rozsiane są po całym kraju. - Gdyby ktoś chciał na terenie swojej parafii założyć taką grupę, to służę pomocą i materiałami formacyjnymi - podkreśla p. Maria, która sama codziennie modli się za jednego kapłana. Jej zdaniem, najlepszym czasem na taką inicjatywę jest Pierwsza Komunia św. lub czas tuż po niej. - Ostatnio miałam zgłoszenie ponad setki dzieci z Wielkopolski. Są to trzecioklasiści, którzy zadeklarowali codzienną modlitwę, jak również przyjęcie raz w miesiącu Komunii św. w intencji adoptowanego przez siebie kapłana - mówi Maria Śledzik.

Reklama

Długa kolejka po anioła

Misja modlitwy za kapłanów oparta jest na „małej drodze” św. Teresy od Dzieciątka Jezus. Wszyscy jej członkowie, tzw. aniołowie modlitwy, zarówno dzieci, jak i dorośli, są powołani do szczególnej miłości kapłanów oraz codziennej modlitwy w ich intencji. „Jeżeli kochasz apostoła kapłana, to kochasz samego Chrystusa Kapłana” - czytamy na stronach internetowych Misji.
Polska Misja istnieje od kilkunastu lat. Każdy z uczestników modli się w intencji jednej osoby duchownej (kleryka, księdza, zakonnika). - Jednak potrzeby są o wiele większe - mówi Maria Śledzik. Obecnie ponad 100 księży czeka na duchową adopcję. Są to zarówno księża diecezjalni, jak i zakonnicy, a nawet biskupi. - Według naszej zasady, za każdego biskupa modli się aż trzech aniołów. Na nich przecież spoczywa o wiele większa odpowiedzialność - podkreśla ks. Ludwik Nowakowski.
Do Misji napływa wiele świadectw potwierdzających skuteczność modlitwy. Kapłani czują, że ktoś duchowo im towarzyszy i wspiera ich. Kilka miesięcy temu do Sekretariatu nadeszło podziękowanie od bp. Tadeusza Pikusa, który od sześciu lat jest w Misji. Ostatnio modlitwą został też objęty metropolita warszawski abp Kazimierz Nycz.

Anielskie pogotowie

W Sekretariacie Misji wszystko działa jak w zegarku. Każdy zgłaszający się anioł otrzyma podopiecznego. Misja ma swoją stronę internetową, skąd można pobierać materiały formacyjne www.misja.teresy.org.pl. Codziennie p. Maria siada do komputera i sprawdza, czy są nowe zgłoszenia, i to zarówno potrzebujących, jak i oferujących modlitewną pomoc. A wszystko doskonale skomputeryzowane. - Tu mam specjalny program komputerowy, za pomocą którego „przywiązuję” anioła do księdza czy kleryka. Na bieżąco pokazuję też, ilu aniołów brakuje - mówi Maria Śledzik.
- Bywają jednak sytuacje nadzwyczajne - opowiada p. Maria. - Do Misji czasem docierają wieści, że któryś z księży ma problemy ze swoim powołaniem. O takich informacjach najczęściej donoszą nam ich koledzy, przyjaciele w kapłaństwie. Bywa, że takiemu księdzu „dokładamy” aniołów, bo wiemy, że jemu bardziej potrzebna jest modlitwa. Dlatego też w wyjątkowych sytuacjach Misja św. Teresy działa niczym anielskie pogotowie.
Pani Maria wspomina przypadek jednego zakonnika, który miał bardzo trudny charakter. Nigdzie mu nie pasowało. Opuścił swoje zgromadzenie i został księdzem diecezjalnym. Jednak nie pasowała mu też żadna diecezja. Nie mógł się odnaleźć. W końcu odszedł z kapłaństwa i wrócił do domu. Wówczas do Misji napisał jego współbrat ze zgromadzenia, prosząc, aby objąć go stałą modlitwą. Pani Maria znalazła odpowiedniego anioła i wysłała do tego księdza list informujący, że codziennie modli się za niego dziecko. I to modli się o to, by był świętym kapłanem. - Gdy ten ksiądz otrzymał od Misji kartę, rozpłakał się. Po kilku miesiącach kapłańskiego marazmu zaczął nad sobą pracować. I w końcu powrócił do swojego zgromadzenia - mówi p. Maria. - Od tamtego czasu minęło już osiem lat. Dziś jest bardzo gorliwym zakonnikiem - dodaje.

Reklama

Dlaczego potrzebują modlitwy?

Maria Śledzik zna bardzo dobrze środowisko duchownych. Sama jest matką księdza. - Wiem, że oni także mają wiele problemów. Dlatego też potrzebują naszego wsparcia, codziennej modlitwy - mówi.
Ks. Ludwik Nowakowski uważa, że to duchowe towarzyszenie może w niektórych przypadkach uchronić powołanie. - Dostrzegam, z jak dużymi problemami borykają się księża. A przecież powołanie jest bardzo wielkim darem - podkreśla opiekun Misji. Dlatego też modlitwa za księży jest najważniejszą intencją Kościoła. - To przecież głównie od kapłanów zależy współczesny obraz Kościoła i jego ziemski los - uważa ks. Nowakowski.

Reklama

Ks. Ludwik Nowakowski, opiekun Misji św. Teresy w Polsce

Świecki może nie tylko ustrzec księdza od złego, ale przyczynić się do jego świętości. Udział w Misji św. Teresy jest więc wyrazem odpowiedzialności świeckich za Kościół. Poza tym, gdy ksiądz ma świadomość, że codziennie modli się za niego dziecko, aby on został świętym kapłanem, to automatycznie powinien stawać się lepszy. Ten wysiłek dziecka powinien zobowiązywać wszystkich księży należących do Misji. Nie można modlić się tylko o jak najwięcej powołań, ale powinniśmy przede wszystkim prosić Boga o święte powołania. We współczesnym i pełnym pokus świecie bowiem coraz trudniej o świętość.

Maria Śledzik - sekretarz Misji

Obecnie ludzie są coraz słabsi i coraz więcej jest na świecie pokus. Księży to nie omija, oni też są słabsi. Są przecież z ludu wzięci. Dlatego modlitwa za księży jest również odpowiedzią na znaki współczesności. Z drugiej strony codzienna modlitwa za kapłanów jest wyrazem naszej chrześcijańskiej odpowiedzialności. Bo przecież wszyscy chcemy, aby w naszym świętym Kościele było jak najwięcej świętych księży.

Kapłan z ludu jest wzięty

Chrystus wybiera do głoszenia Ewangelii zwykłych ludzi. „Kapłan z ludu jest wzięty.” Jaki lud, tacy i kapłani, jeden lepszy, drugi gorszy, tak jak ludzie. Owszem, od kapłanów wymaga się więcej. Nie tylko ludzie wymagają więcej, ale sam Chrystus więcej wymaga. „Komu wiele dano, od tego wiele żądać będą”. Kapłan, a szczególnie kapłan diecezjalny, niebędący w zgromadzeniu zakonnym, pracujący na parafii, jest - można powiedzieć - w trudnej sytuacji. Jest odpowiedzialny za zbawienie owieczek, które ma pod opieką, a jednocześnie nie może zapomnieć o własnym zbawieniu. Kapłan zbawia się niejako przy okazji, dobrze służąc ludziom. Apostoł Ewangelii Chrystusowej jest tylko człowiekiem. I jak każdy, ma skłonność do grzechu, może przeżywać poczucie osamotnienia, problemy związane z przeżywaniem celibatu, odczuwać zmęczenie, mieć poczucie porażki, niekiedy nawet problemy wiary... Św. Paweł mówi: „Łatwo mi przychodzi chcieć dobro, a wykonać nie... nieszczęsny ja człowiek”.
Poważne upadki kapłana, poważne grzechy są skrzętnie wykorzystywane przez wrogów Kościoła i rozdmuchiwane, aby poniżać kapłaństwo Chrystusa, aby niszczyć Kościół.

Z materiałów formacyjnych Misji

Kapłani, którzy potrzebują duchowego wsparcia i wszyscy, którzy chcą je zaoferować, powinni zgłosić się do Sekretariatu Misji - każda osoba chętna do modlitwy jest potrzebna. Sekretariat służy też pomocą przy zakładaniu większych grup np. przy parafii.

Sekretariat misji św. Teresy
Parafia Podwyższenia Krzyża Świętego
ul. Słomiana 2/4
01-353 Warszawa
sekretariat@misja.teresy.org.pl
tel: 0-602-331-953
www.misja.teresy.org.pl

2008-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Ghana: nie ma kościoła, w którym nie byłoby obrazu Bożego Miłosierdzia

2024-04-24 13:21

[ TEMATY ]

Ghana

Boże Miłosierdzie

Karol Porwich/Niedziela

Jan Paweł II odbył pielgrzymkę do Ghany, jako pierwszą na Czarny Ląd, do tej pory ludzie wspominają tę wizytę - mówi w rozmowie z Radiem Watykańskim - Vatican News abp Henryk Jagodziński. Hierarcha został 16 kwietnia mianowany przez Papieża Franciszka nuncjuszem apostolskim w Republice Południowej Afryki i Lesotho. Dotychczas był papieskim przedstawicielem w Ghanie.

Arcybiskup Jagodziński opowiedział Radiu Watykańskiemu - Vatican News o niezwykłej wierze Ghańczyków. „Sesja parlamentu zaczyna się modlitwą, w parlamencie organizowany jest też wieczór kolęd, na który przychodzą też muzułmanie. Tutaj to się nazywa wieczorem siedmiu czytań i siedmiu pieśni bożonarodzeniowych" - relacjonuje. Hierarcha zaznacza, że mieszkańców tego kraju cechuje wielka radość wiary. „Ghańczycy we wszystkim, co robią, są religijni, to jest coś naturalnego, Bóg jest obecny w ich życiu we wszystkich jego aspektach. Ghana jest oczywiście państwem świeckim, ale to jest coś naturalnego i myślę, że moglibyśmy się od nich uczyć takiego entuzjazmu w przyjęciu Ewangelii, ale także tolerancji, ponieważ obecność Boga jest dopuszczalna i pożądana przez wszystkich" - wskazał.

CZYTAJ DALEJ

Marcin Zieliński: Znam Kościół, który żyje

2024-04-24 07:11

[ TEMATY ]

książka

Marcin Zieliński

Materiał promocyjny

Marcin Zieliński to jeden z liderów grup charyzmatycznych w Polsce. Jego spotkania modlitewne gromadzą dziesiątki tysięcy osób. W rozmowie z Renatą Czerwicką Zieliński dzieli się wizją żywego Kościoła, w którym ważną rolę odgrywają świeccy. Opowiada o młodych ludziach, którzy są gotyowi do działania.

Renata Czerwicka: Dlaczego tak mocno skupiłeś się na modlitwie o uzdrowienie? Nie ma ważniejszych tematów w Kościele?

Marcin Zieliński: Jeśli mam głosić Pana Jezusa, który, jak czytam w Piśmie Świętym, jest taki sam wczoraj i dzisiaj, i zawsze, to muszę Go naśladować. Bo pojawia się pytanie, czemu ludzie szli za Jezusem. I jest prosta odpowiedź w Ewangelii, dwuskładnikowa, że szli za Nim, żeby, po pierwsze, słuchać słowa, bo mówił tak, że dotykało to ludzkich serc i przemieniało ich życie. Mówił tak, że rzeczy się działy, i jestem pewien, że ludzie wracali zupełnie odmienieni nauczaniem Jezusa. A po drugie, chodzili za Nim, żeby znaleźć uzdrowienie z chorób. Więc kiedy myślę dzisiaj o głoszeniu Ewangelii, te dwa czynniki muszą iść w parze.

Wielu ewangelizatorów w ogóle się tym nie zajmuje.

To prawda.

A Zieliński się uparł.

Uparł się, bo przeczytał Ewangelię i w nią wierzy. I uważa, że gdyby się na tym nie skupiał, to by nie był posłuszny Ewangelii. Jezus powiedział, że nie tylko On będzie działał cuda, ale że większe znaki będą czynić ci, którzy pójdą za Nim. Powiedział: „Idźcie i głoście Ewangelię”. I nigdy na tym nie skończył. Wielu kaznodziejów na tym kończy, na „głoście, nauczajcie”, ale Jezus zawsze, kiedy posyłał, mówił: „Róbcie to z mocą”. I w każdej z tych obietnic dodawał: „Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych” (por. Mt 10, 7–8). Zawsze to mówił.

Przecież inni czytali tę samą Ewangelię, skąd taka różnica w punktach skupienia?

To trzeba innych spytać. Ja jestem bardzo prosty. Mnie nie trzeba było jakiejś wielkiej teologii. Kiedy miałem piętnaście lat i po swoim nawróceniu przeczytałem Ewangelię, od razu stwierdziłem, że skoro Jezus tak powiedział, to trzeba za tym iść. Wiedziałem, że należy to robić, bo przecież przeczytałem o tym w Biblii. No i robiłem. Zacząłem się modlić za chorych, bez efektu na początku, ale po paru latach, po którejś swojej tysięcznej modlitwie nad kimś, kiedy położyłem na kogoś ręce, bo Pan Jezus mówi, żebyśmy kładli ręce na chorych w Jego imię, a oni odzyskają zdrowie, zobaczyłem, jak Pan Bóg uzdrowił w szkole panią woźną z jej problemów z kręgosłupem.

Wiem, że wiele razy o tym mówiłeś, ale opowiedz, jak to było, kiedy pierwszy raz po tylu latach w końcu zobaczyłeś owoce swojego działania.

To było frustrujące chodzić po ulicach i zaczepiać ludzi, zwłaszcza gdy się jest nieśmiałym chłopakiem, bo taki byłem. Wystąpienia publiczne to była najbardziej znienawidzona rzecz w moim życiu. Nie występowałem w szkole, nawet w teatrzykach, mimo że wszyscy występowali. Po tamtym spotkaniu z Panem Jezusem, tym pierwszym prawdziwym, miałem pragnienie, aby wszyscy tego doświadczyli. I otrzymałem odwagę, która nie była moją własną. Przeczytałem w Ewangelii o tym, że mamy głosić i uzdrawiać, więc zacząłem modlić się za chorych wszędzie, gdzie akurat byłem. To nie było tak, że ktoś mnie dokądś zapraszał, bo niby dokąd miał mnie ktoś zaprosić.

Na początku pewnie nikt nie wiedział, że jakiś chłopak chodzi po mieście i modli się za chorych…

Do tego dzieciak. Chodziłem więc po szpitalach i modliłem się, czasami na zakupach, kiedy widziałem, że ktoś kuleje, zaczepiałem go i mówiłem, że wierzę, że Pan Jezus może go uzdrowić, i pytałem, czy mogę się za niego pomodlić. Wiele osób mówiło mi, że to było niesamowite, iż mając te naście lat, robiłem to przez cztery czy nawet pięć lat bez efektu i mimo wszystko nie odpuszczałem. Też mi się dziś wydaje, że to jest dość niezwykłe, ale dla mnie to dowód, że to nie mogło wychodzić tylko ode mnie. Gdyby było ode mnie, dawno bym to zostawił.

FRAGMENT KSIĄŻKI "Znam Kościół, który żyje". CAŁOŚĆ DO KUPIENIA W NASZEJ KSIĘGARNI!

CZYTAJ DALEJ

Konferencja naukowa „Prawo i Kościół” w Akademii Katolickiej w Warszawie

2024-04-24 17:41

[ TEMATY ]

Kościół

prawo

konferencja

ks. Marek Paszkowski i kl. Jakub Stafii

Dnia 15 kwietnia 2024 roku w Akademii Katolickiej w Warszawie odbyła się Ogólnopolska Konferencja Naukowa „Prawo i Kościół”. Wzięło w niej udział ponad 140 osób. Celem tego wydarzenia było stworzenie przestrzeni do debaty nad szeroko rozumianym tematem prawa w relacji do Kościoła.

Konferencja w takim kształcie odbyła się po raz pierwszy. W murach Akademii Katolickiej w Warszawie blisko czterdziestu prelegentów – nie tylko uznanych profesorów, ale także młodych naukowców – prezentowało owoce swoich badań. Wystąpienia dotyczyły zarówno zagadnień z zakresu kanonistyki i teologii, jak i prawa polskiego, międzynarodowego oraz wyznaniowego. To sprawiło, że spotkanie miało niezwykle ciekawy wymiar interdyscyplinarny.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję