Ks. Sopoćko nie od razu był przekonany o prawdziwości objawień św. s. Faustyny. Jednak po dłuższej obserwacji i głębokim namyśle doszedł do przekonania, że jej wizje są autentyczne.
W sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Myśliborzu dane mi było poznać s. Celinę, która znała przyszłego bł. ks. Michała Sopoćko. Powiedziała mi: „Do Zgromadzenia Sióstr Jezusa Miłosiernego wstąpiłam 40 lat temu, a więc w okresie zakazu kultu Bożego Miłosierdzia przez Stolicę Apostolską w latach 1958-78. Było nas wtedy zaledwie 17 zakonnic. Założyciel naszego zakonu - ks. Michał Sopoćko przyjeżdżał do nas kilka razy w ciągu roku z odległego Białegostoku. Zawsze słuchałyśmy z zapartym tchem tego, co mówił o Bożym Miłosierdziu, o św. s. Faustynie i początkach naszej wspólnoty zakonnej. Był dla nas kimś wielkim, a jednocześnie bardzo skromnym kapłanem, pochylonym, cierpiącym wskutek paraliżu, mówiącym do nas głosem przyciszonym. Czułam przed nim wielki respekt, bo przecież miałam świadomość, że znał św. s. Faustynę, rozmawiał z nią i był powiernikiem jej największych tajemnic. Był dla nas zawsze niekwestionowanym autorytetem. Potrafił zobaczyć wnętrze każdego człowieka. Ostatni raz odwiedził nas w 1972 r. Sługa Boży był bardzo bezpośredni, ojcowsko traktujący każdą z sióstr, interesował się sytuacją każdej zakonnicy - gotów każdej pospieszyć z pomocą, czy to materialną, czy też w formie skierowania na wyższą uczelnię teologiczną. Stanowczo twierdzę, że z Myśliborza - z domu, który pojawił się w czasie wizji św. s. Faustynie - ma promieniować kult Bożego Miłosierdzia nie tylko na Polskę, lecz na cały świat. Faktycznie, kult Jezusa Miłosiernego rozwija się wyjątkowo szybko. Rozrasta się liczebnie nasze zgromadzenie i przybywa świeckich czcicieli Bożego Miłosierdzia, co jest dobrym znakiem na trudne czasy”.
