Ojciec Święty zaznaczył, że istotnym zadaniem kapłana jest uobecnianie Chrystusa w Eucharystii i w innych sakramentach oraz w Słowie Bożym, aby rodził się On w ludzkich sercach. Należy podobnie jak Jezus składać siebie w ofierze za zbawienie świata. Ostatnia tajemnica radosna różańca przypomina, że zawsze trzeba powracać do Niego i szukać Go w tabernakulum, a także zatracać się w Nim, wychodząc do ludzi błądzących czy zagubionych.

Franciszek podkreślił, że w tajemnicach bolesnych rozważamy poświęcenie Pana, ofiarę Jego serca oraz wyrzeczenie się własnej woli. Droga kapłana zakłada również ofiarę wrażliwości oraz ofiarę z własnej ludzkiej dumy. W ramach tego mamy ofiarę polegającą na przyjęciu swojego krzyża oraz pójście drogą opuszczenia i oddania życia. Kiedy spoglądamy na krzyż, wznosimy oczy do nieba i dostrzegamy nasze przeznaczenie. Ojciec Święty zaznaczył, że aby podjąć tę drogę wystarczą proste rzeczy: twarde łóżko, ciasny pokój, ubogi i skromny stół, noce spędzane przy umierających, wczesne wstawanie i otwieranie Kościoła, aby oczekiwać na poranionych grzeszników.

Wskazując na tajemnice chwalebne, Papież zauważył, iż stanowią one dziękczynienie za ofiarę Jezusa na krzyżu. Po triumfie zmartwychwstania Jezus wszedł do sanktuarium Nieba i tam dokonuje nieustannego uwielbienia. Siedząc po prawicy Ojca, zaprasza do nadziei i napełnia radością. Franciszek zaznaczył, że Bóg posyła Ducha Świętego, jedynego, który może nauczyć tych tajemnic i udzielić w przyszłości daru bycia kapłanami Chrystusa. Zachęcił seminarzystów, aby nigdy nie przestawali wspominać i znajdować smak w miłości upodobania, która wylewa się i będzie się wylewać obficie w ich sercach, podczas święceń oraz w kolejnych dniach. Wezwał, aby nigdy nie gasili tego ognia czyniącego ich nieustraszonymi głosicielami Ewangelii, udzielającymi Boskich skarbów. „Zjednoczcie wasze ciało z ciałem Jezusa, jak Maryja, aby razem z Nim dawać siebie w Ofierze Eucharystycznej, a także uczestniczyć w chwale Jego triumfu” – podkreślił Ojciec Święty.