– Relikwie przybyły do nas z dalekiego Rzymu. Dzięki hojności Sióstr Adoratorek Krwi Chrystusa możemy cieszyć się obecnością tej świętej w naszej świątyni, w tym szczególnym dniu, kiedy obchodzimy jej wspomnienie. Z wielką radością, dziękując Bogu za dar świętych, witamy tę świętą pośród nas. Odtąd będzie naszą parafianką, będzie naszą współsiostrą, odtąd będzie prawdziwie wstawiała się do Boga za nami – mówił w słowie powitania o. Faustyn.

Na Eucharystii obecne były Siostry Adoratorki Krwi Chrystusa wraz z siostrą przełożoną prowincjalną i krajową moderatorką Stowarzyszenia Krwi Chrystusa; goście z Wrocławskiego Centrum Opieki i Wychowania; członkowie wspólnot Stowarzyszenia Krwi Chrystusa i liczni parafianie.

W homilii o. Faustyn nawiązał do historii życia św. Marii de Mattias, podkreślając, że miała bardzo trudne dzieciństwo. Bała się ludzi, bała się świata.

– Ale kiedyś podniosła wzrok na obraz Matki Bożej i wpatrując się w Maryję, która miała przy sobie Jezusa, zapragnęła tej miłości, tego, by ta miłość wlała się w jej serce. I o to zawsze prosiła Matkę Bożą. A Maryja w swej łasce była bardzo hojna – podkreślał o. Faustyn. Zauważył, że kiedy czytamy historię życia Marii de Mattias i historię zgromadzenia, to wiemy, że to była totalna rewolucja w jej życiu i sercu. Mamy bowiem dziewczynę, która pokonuje swoje słabości, staje się apostołką Bożego słowa, mobilizuje ludzi, głosi słowo, choć wiele ją to kosztuje.

Kaznodzieja nawiązał do rewolucji francuskiej, która miała miejsce tuż przed narodzeniem Marii de Mattias, a która niosła cierpienie i śmierć.
– Ta rewolucja, którą Bóg zapoczątkował w sercu Marii de Mattias, przez jej posługę spowodowała, że dużo ludzi zostało wyrwanych z paszczy lwa, z paszczy diabła. Ta rewolucja sprawiła, że ludzie zmienili swoje życie, oczywiście z łaską Bożą, że stali się świętymi, tymi, którzy chcą czynić dobro, chcą kochać i którzy chcą mieć światło bijące z Chrystusa – podkreślał franciszkanin.

Przywołał słowa św. Pawła z Listu do Koryntian: „Postanowiłem bowiem, będąc wśród was, nie znać niczego więcej, jak tylko Jezusa Chrystusa, i to ukrzyżowanego”. (1 Kor 2,2).

– Maria de Mattias, gdy tak naprawdę poznała Chrystusa, to najpierw na krzyżu i cokolwiek robiła, zwłaszcza pokonując swoje słabości, lęki, czyniła to z ogromną mocą. Dlaczego? Bo łaska Boża w niej była, nie szukała siebie. Tak jak św. Paweł, który stawał w słabości, bojaźni, z drżeniem a mowa jego nie była wielką, ale miała moc Ducha, opierała się na mocy Bożej. To samo działo się w życiu Marii de Mattias – moc Boża przyszła wtedy, gdy odważyła się głosić słowo Boże, wzywała do nawrócenia, upominała – mówił kapłan, podkreślając, że to jej słowo pełne mocy wywołało rewolucję, ponieważ spowodowało, że świat zmienił się na dobre, ludzie zaczęli patrzeć na siebie z szacunkiem, miłością.

Nawiązując do słów Chrystusa: „Wy jesteście solą ziemi, wy jesteście światłem świata”, o. Faustyn przypomniał, że Ci, którzy chcieli iść za Nim, mocą Ducha Świętego zostali przemienieni, uświęceni i posłani.

– Światłość jest w nas wtedy, kiedy mamy Chrystusa. My jesteśmy tylko lampami. Lampa bez oliwy Ducha Świętego może chwilę poświecić, ale szybko gaśnie. Jeśli nie ma tego paliwa, mocy Ducha Świętego, nic z tego nie będzie. I Maria de Mattias wiedziała o tym i dlatego nadała smak życiu wiary, nadała smak pobożności, która stała się nie obowiązkiem, ale potrzebą i radością serca. Stało się to taką potrzebą, że człowiek chciał, to co ma uświęcić – przez pracę, pokutę i modlitwę. I wszystko było uświęcone, wszystko nabrało smaku, piękna, kształtu, dlatego, że jakaś kobieta odważyła się na miłość, odważyła się, żeby tę miłość przyjąć od Boga i potem tę miłość dawać – mówił ojciec i przekonywał, że wszyscy jesteśmy posłani do tego, by ten świat czynić pięknym i dobrym. Zauważył, że dzisiaj w świecie jest wiele cierpienia, bo ludzie chcą go zmieniać według własnych planów i upodobań. Przywołał słowa św. Franciszka, który prosił o rozjaśnienie ciemności serca i podkreślił, że tam, gdzie jest Chrystus, nie ma ciemności.

– „Tak niech świeci Wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca, który jest w niebie”. To jest cała postawa św. Marii de Mattias, całe jej życie. Przeniknięta tym światłem i tą mocą, nie bała się nikogo i niczego – podkreślał o. Faustyn i zakończył: – Ta obecność Marii de Mattias w naszej parafii, klasztorze, wspólnocie jest wielkim wołaniem, żebyśmy nie szukali siebie i nie chwalili siebie, nie oglądali się na siebie, ale żebyśmy mieli światło, i byli tym, co czyni świat piękniejszym, lepszym, żebyśmy wnosili to, co ma wartość. Trzeba, żeby inni, widząc nasze dobre uczynki, chwalili Boga, który jest w niebie.