Reklama

Kultura

Niedziele z nową edycją serii „Oczom wierzę” – życie i twórczość Caravaggio

Piotr Oleś OP na kanale dominikanie.pl kontynuuje uznaną i lubianą serię „Oczom wierzę”. Tym razem przybliża widzom życie i twórczość Michelangelo Merisi da Caravaggio. Twórczość, w której przeplatają się: światło i cień, dobro i zło, dynamika i subtelność. Jednym słowem – kontrast.

[ TEMATY ]

sztuka

"Oczom wierzę"

Materiał prasowy

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Życie Caravaggia rozpoczęło się w mroku, wyłoniło się jak światłość z ciemności i w mroku też znikło. Tak jak jego twórczość jest ciągłą walką światłości i cienia, tak jego życie było ciągłą walką dobra ze złem. Zło, jak i dobro są bowiem głęboko wpisane w nasze serce.

W kolejnych odcinkach serii Piotr Oleś OP* będzie wprowadzał widzów w tajniki następujących dzieł Caravaggio: Narcyz, Powołanie świętego Mateusza, Dawid z głową Goliata, Wieczerza w Emaus, Niewierny Tomasz, Madonna pielgrzymów. Będzie się wnikliwie przyglądał temu, w jaki sposób stały się one odzwierciedleniem wspaniałości, ale jednocześnie mroczności jego życia. Jak wyglądało to życie? Jaki wpływ miało na jego twórczość? Który rok był dla niego przełomowy? Jak wyglądał próg rozkwitu twórczości Caravaggio? Gdzie wówczas żył i co tworzył? Kto interesował się jego twórczością? Co artysta myślał o sobie w głębi duszy?

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Odpowiedzi m.in. na te i wiele innych pytań poznamy dzięki serii „Oczom wierzę – Caravaggio”, publikowanej w najbliższe niedziele na kanale dominikanie.pl.

Reklama

– Ufamy, że dzięki tej serii nasi widzowie będą mieli szansę spotkać się z wielką sztuką, ale także odkryć prawdę o sobie samym. Bóg objawia się bowiem człowiekowi nieustannie, często tam, gdzie najmniej się tego spodziewamy – powiedział Radosław Więcławek OP – dominikanin, redaktor naczelny dominikanie.pl.

I dodał: „Być może dzięki wspólnej podróży po historii życia i twórczości Caravaggio, w której przewodnikiem jest mój współbrat Piotr Oleś OP, spojrzymy z większą uważnością na nasze życie. Dostrzeżemy słowa, gesty i wydarzenia jako wyraźne znaki Boga działającego w naszym świecie. Tego właśnie Państwu i sobie życzę, a Piotrowi dziękuję, że zechciał podzielić się swoją bogatą wiedzą i doświadczeniem”.

Dominikanie.pl zapraszają serdecznie do zagłębiania się w twórczości wielkiego Mistrza!

* Piotr Oleś OP – dominikanin, absolwent historii sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego i Kolegium Filozoficzno-Teologicznego Polskiej Prowincji Dominikanów. Obecnie w trakcie pisania doktoratu z historii architektury na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej. Pasjonuje się chrześcijańską architekturą sakralną, ikonografią oraz ochroną zabytków, teologicznie interesuje go alegoria w pismach Ojców Kościoła.

2023-04-21 11:54

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Światło prawdy, która zwycięża

Niedziela Ogólnopolska 26/2016, str. 27

[ TEMATY ]

sztuka

Aleksander Markowski

Aleksander Markowski – „...I poczęło się Dzieciątko”, olej

Aleksander Markowski – „...I poczęło się Dzieciątko”, olej

Z serca i duszy dziękuję księżom biskupom za Apel do Narodu o pełną ochronę życia poczętych dzieci. To najpiękniejsze, najbardziej godne uczczenie jubileuszu Chrztu Polski – źródła życia duchowego Narodu. Niech spełnienie apelu księży biskupów stanie się impulsem dla odrodzenia chrześcijańskiej cywilizacji Europy. jesteśmy przecież jej częścią. Ocaliliśmy ją w 1683 i 1920 r.

Powrót do źródeł... W katedrze w Chartres w posadzce ścieżki prowadzącej do Boga jest umieszczonych tyle kamiennych płyt, ile jest dni życia człowieka od poczęcia do narodzin. Brzemienne matki, wędrując tą ścieżką, dziękują w modlitwie Panu Bogu za dar poczęcia swego dziecka. Wymalowałem obraz – „...I poczęło się Dzieciątko”. Ten obraz ma także tytuł: „...I poczęło się Boże Dzieciątko”. Dlaczego? Syn Boży z woli swego Ojca, z miłości do ludzi, począł się w postaci Człowieka. Kto podnosi rękę na poczęte Dzieciątko, podnosi ją także na Dzieciątko Jezus.

CZYTAJ DALEJ

Św. Florian - patron strażaków

Św. Florianie, miej ten dom w obronie, niechaj płomieniem od ognia nie chłonie! - modlili się niegdyś mieszkańcy Krakowa, których św. Florian jest patronem. W 1700. rocznicę Jego męczeńskiej śmierci, właśnie z Krakowa katedra diecezji warszawsko-praskiej otrzyma relikwie swojego Patrona. Kim był ten Święty, którego za patrona obrali także strażacy, a od którego imienia zapożyczyło swą nazwę ponad 40 miejscowości w Polsce?

Zachowane do dziś źródła zgodnie podają, że był on chrześcijaninem żyjącym podczas prześladowań w czasach cesarza Dioklecjana. Ten wysoki urzędnik rzymski, a według większości źródeł oficer wojsk cesarskich, był dowódcą w naddunajskiej prowincji Norikum. Kiedy rozpoczęło się prześladowanie chrześcijan, udał się do swoich braci w wierze, aby ich pokrzepić i wspomóc. Kiedy dowiedział się o tym Akwilinus, wierny urzędnik Dioklecjana, nakazał aresztowanie Floriana. Nakazano mu wtedy, aby zapalił kadzidło przed bóstwem pogańskim. Kiedy odmówił, groźbami i obietnicami próbowano zmienić jego decyzję. Florian nie zaparł się wiary. Wówczas ubiczowano go, szarpano jego ciało żelaznymi hakami, a następnie umieszczono mu kamień u szyi i zatopiono w rzece Enns. Za jego przykładem śmierć miało ponieść 40 innych chrześcijan.
Ciało męczennika Floriana odnalazła pobożna Waleria i ze czcią pochowała. Według tradycji miał się on jej ukazać we śnie i wskazać gdzie, strzeżone przez orła, spoczywały jego zwłoki. Z czasem w miejscu pochówku powstała kaplica, potem kościół i klasztor najpierw benedyktynów, a potem kanoników laterańskich. Sama zaś miejscowość - położona na terenie dzisiejszej górnej Austrii - otrzymała nazwę St. Florian i stała się jednym z ważniejszych ośrodków życia religijnego. Z czasem relikwie zabrano do Rzymu, by za jego pośrednictwem wyjednać Wiecznemu Miastu pokój w czasach ciągłych napadów Greków.
Do Polski relikwie św. Floriana sprowadził w 1184 książę Kazimierz Sprawiedliwy, syn Bolesława Krzywoustego. Najwybitniejszy polski historyk ks. Jan Długosz, zanotował: „Papież Lucjusz III chcąc się przychylić do ciągłych próśb monarchy polskiego Kazimierza, postanawia dać rzeczonemu księciu i katedrze krakowskiej ciało niezwykłego męczennika św. Floriana. Na większą cześć zarówno świętego, jak i Polaków, posłał kości świętego ciała księciu polskiemu Kazimierzowi i katedrze krakowskiej przez biskupa Modeny Idziego. Ten, przybywszy ze świętymi szczątkami do Krakowa dwudziestego siódmego października, został przyjęty z wielkimi honorami, wśród oznak powszechnej radości i wesela przez księcia Kazimierza, biskupa krakowskiego Gedko, wszystkie bez wyjątku stany i klasztory, które wyszły naprzeciw niego siedem mil. Wszyscy cieszyli się, że Polakom, za zmiłowaniem Bożym, przybył nowy orędownik i opiekun i że katedra krakowska nabrała nowego blasku przez złożenie w niej ciała sławnego męczennika. Tam też złożono wniesione w tłumnej procesji ludu rzeczone ciało, a przez ten zaszczytny depozyt rozeszła się daleko i szeroko jego chwała. Na cześć św. Męczennika biskup krakowski Gedko zbudował poza murami Krakowa, z wielkim nakładem kosztów, kościół kunsztownej roboty, który dzięki łaskawości Bożej przetrwał dotąd. Biskupa zaś Modeny Idziego, obdarowanego hojnie przez księcia Kazimierza i biskupa krakowskiego Gedko, odprawiono do Rzymu. Od tego czasu zaczęli Polacy, zarówno rycerze, jak i mieszczanie i wieśniacy, na cześć i pamiątkę św. Floriana nadawać na chrzcie to imię”.
W delegacji odbierającej relikwie znajdował się bł. Wincenty Kadłubek, późniejszy biskup krakowski, a następnie mnich cysterski.
Relikwie trafiły do katedry na Wawelu; cześć z nich zachowano dla wspomnianego kościoła „poza murami Krakowa”, czyli dla wzniesionej w 1185 r. świątyni na Kleparzu, obecnej bazyliki mniejszej, w której w l. 1949-1951 jako wikariusz służył posługą kapłańską obecny Ojciec Święty.
W 1436 r. św. Florian został ogłoszony przez kard. Zbigniewa Oleśnickiego współpatronem Królestwa Polskiego (obok świętych Wojciecha, Stanisława i Wacława) oraz patronem katedry i diecezji krakowskiej (wraz ze św. Stanisławem). W XVI w. wprowadzono w Krakowie 4 maja, w dniu wspomnienia św. Floriana, doroczną procesję z kolegiaty na Kleparzu do katedry wawelskiej. Natomiast w poniedziałki każdego tygodnia, na Wawelu wystawiano relikwie Świętego. Jego kult wzmógł się po 1528 r., kiedy to wielki pożar strawił Kleparz. Ocalał wtedy jedynie kościół św. Floriana. To właśnie odtąd zaczęto czcić św. Floriana jako patrona od pożogi ognia i opiekuna strażaków. Z biegiem lat zaczęli go czcić nie tylko strażacy, ale wszyscy mający kontakt z ogniem: hutnicy, metalowcy, kominiarze, piekarze. Za swojego patrona obrali go nie tylko mieszkańcy Krakowa, ale także Chorzowa (od 1993 r.).
Ojciec Święty z okazji 800-lecia bliskiej mu parafii na Kleparzu pisał: „Święty Florian stał się dla nas wymownym znakiem (...) szczególnej więzi Kościoła i narodu polskiego z Namiestnikiem Chrystusa i stolicą chrześcijaństwa. (...) Ten, który poniósł męczeństwo, gdy spieszył ze swoim świadectwem wiary, pomocą i pociechą prześladowanym chrześcijanom w Lauriacum, stał się zwycięzcą i obrońcą w wielorakich niebezpieczeństwach, jakie zagrażają materialnemu i duchowemu dobru człowieka. Trzeba także podkreślić, że święty Florian jest od wieków czczony w Polsce i poza nią jako patron strażaków, a więc tych, którzy wierni przykazaniu miłości i chrześcijańskiej tradycji, niosą pomoc bliźniemu w obliczu zagrożenia klęskami żywiołowymi”.

CZYTAJ DALEJ

Niech miłość do Maryi będzie sprawdzianem polskiego ducha

2024-05-03 23:18

Karol Porwich / Niedziela

- Maryja Królowa Polski, to tytuł, którym określił Bogarodzicę 1 kwietnia 1656 r. król Jan Kazimierz podczas ślubów lwowskich, by dramatyczne wówczas losy Ojczyzny i Kościoła powierzyć jej macierzyńskiej opiece, przypomniał na rozpoczęcie wieczornej Mszy św. w intencji archidiecezji częstochowskiej o. Samuel Pacholski, przeor Jasnej Góry. Wieczorna Eucharystia pod przewodnictwem abp Wacława Depo, metropolity częstochowskiego oraz Apel Jasnogórski z udziałem Wojska Polskiego zwieńczyły uroczystości trzeciomajowe na Jasnej Górze. Towarzyszyła im szczególna modlitwa o pokój oraz w intencji Ojczyzny.

Witając wszystkich zebranych o. Samuel Pacholski, przypomniał, że „Matka Syna Bożego może być i bardzo chce być także Matką i Królową tych, którzy świadomym aktem wiary wybierają ją na przewodniczkę swojego życia”. Przywołując postać bł. Prymasa Stefana Wyszyńskiego, który tak dobrze rozumiał, że to właśnie Maryja jest Tą, „która zawsze przynosi człowiekowi wolność, wolność do miłowania, do przebaczania, uwolnienie od grzechu i każdego nieuporządkowania moralnego”, zachęcał wszystkich, by te słowa stały się również naszym programem, który będzie pomagał „nam wierzyć, że zawsze można i warto iść ścieżką, która wiedzie przez serce Królowej”.

CZYTAJ DALEJ
Przejdź teraz
REKLAMA: Artykuł wyświetli się za 15 sekund

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję