Reklama

Sztuczne życie - fakt czy fikcja?

Przed kilkoma tygodniami świat obiegła informacja o tym, że zbudowano sztuczną komórkę. Innymi słowy, jak donosi amerykański tygodnik „Science”: „Syntetyczny genom daje nowe życie bakterii”

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Słyszeliśmy już wiele o tzw. sztucznej inteligencji i robotyce. Po raz pierwszy jednak świat usłyszał o czymś, co jest jednym z najważniejszych „momentów w historii biologii i biotechnologii”, jak mówi Mark Bedau, filozof w Reed College w Portland (stan Oregon, USA) oraz redaktor czasopisma naukowego „Artificial Life”. Chodzi mianowicie o to, że w warunkach laboratoryjnych zbudowano sztuczny genom, czyli tak naprawdę przepis na życie, wzorowany na rzeczywistej bakterii (Mycoplasma genitalium - pasożytuje na nabłonku narządów płciowych i w układzie oddechowym). Tę całkowicie sztuczną kompozycję wszczepiono potem do komórki innej bakterii, co zmieniło jej naturalne cechy. W ten sposób powstała pierwsza sztuczna komórka, jak mówią o niej jej twórcy.

Kto tego dokonał?

Twórcą sztucznej komórki jest John Craig Venter (l. 64). Ten amerykański biolog i przedsiębiorca w 1992 r. założył Institute for Genomic Research. Jako pierwszy badacz na świecie opracował cały materiał genetyczny bakterii. Trzy lata temu był pierwszym człowiekiem, który poznał swoje DNA. Wtedy też zajął się pracą nad zbudowaniem syntetycznego żywego organizmu. Niektórzy uważają go za geniusza, inni zaś za szaleńca. W każdym razie jest też twórcą Celera Genomics, Synthetic Genomics oraz J. Craig Venter Institute.
Właśnie z zespołem dwudziestu badaczy z tego ostatniego instytutu po piętnastu latach pracy złożył sztuczny genom bakterii i umieścił go w komórce, dając jej niejako życie. Venter twierdzi, że ma w ręku „potężne narzędzie do skłonienia biologii, aby robiła to, co chcemy”.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Plusy i minusy odkrycia

Prace nad opracowaniem sztucznego genomu pochłonęły ponad 40 mln USD. Czy się opłaciły? Zapewne ich znaczenie docenimy w niedalekiej przyszłości. W każdym razie naukowcy mają nadzieję, że modyfikacje sztucznego genomu sprawią, że ludzie będą budować różnorakie organizmy. Jedne z nich będą mogły np. produkować paliwa, inne - leki, jeszcze inne - szczepionki czy substancje chemiczne. Czy tak będzie? Pokażą najbliższe lata.
W każdym razie opisywane odkrycie budzi wiele wątpliwości i pytań, szczególnie tych moralnych. Dlatego też na jego temat wypowiedział się znany włoski teolog abp Bruno Forte. Jego zdaniem, jak można było przeczytać w „Corriere della Sera”, w przypadku osiągnięć zespołu Craiga Ventera nie ma mowy o stworzeniu życia. Duchowny przypomniał, że „stworzenie jest z niczego - creatio ex nihilo”. Dodał też, że „do tego człowiek nie jest zdolny: punktem wyjścia zawsze jest coś, co już istnieje i na co oddziałuje on przez swą inteligencję, by wyprodukować coś innego”. Zaznaczył również, że materia już była, a zatem nie jest to żadne stworzenie. Przyznał jednak, że „jest parametr, który łączy wszystkich, nie tylko chrześcijan: godność osoby ludzkiej. Jeżeli ta nowość wykorzystana zostanie na przykład do obrony środowiska lub poprawy leczenia, będziemy mieli do czynienia z odkryciem wartościowym z etycznego punktu widzenia”.
Wydaje się jednak, że Venter z tego wszystkiego zdaje sobie sprawę, gdyż już dziesięć lat temu wystąpił o bioetyczną analizę swojego eksperymentu. „Chcemy, aby nauka postępowała w sposób etyczny i rozważny, biorąc pod uwagę skutki” - deklaruje badacz.

Reakcja świata nauki

Redaktorzy „Science” wręcz zachwycają się odkryciem Ventera. W ich imieniu Jef Boeke z Johns Hopkins University pisze, że „jest to kamień milowy syntetycznej biologii”, dodając: „Jedno jest pewne. W laboratorium Ventera będą powstawać interesujące nowe stworzenia”.
Wielu naukowców nie uznaje jednak, że powstała komórka jest pierwszym syntetycznym organizmem. Argumentują, że sztuczny genom został umieszczony w żywej komórce. Trudno się z nimi nie zgodzić.
W każdym razie szeroko rozumiana bioinżynieria jest dopiero w powijakach. Przed nią wiele nierozwiązanych problemów. Na pewno upłynie jeszcze sporo czasu, nim będzie można „dowolnie mieszać i wymieniać geny”, jak przypuszcza genetyk Paul Keim z Northern Arizona University. Pewnie również na leki czy paliwa z modyfikowanych bakterii ludzkość będzie musiała długo jeszcze czekać.

Kontakt: nauka@niedziela.pl

2010-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

św. Katarzyna ze Sieny - współpatronka Europy

Niedziela Ogólnopolska 18/2000

W latach, w których żyła Katarzyna (1347-80), Europa, zrodzona na gruzach świętego Imperium Rzymskiego, przeżywała okres swej historii pełen mrocznych cieni. Wspólną cechą całego kontynentu był brak pokoju. Instytucje - na których bazowała poprzednio cywilizacja - Kościół i Cesarstwo przeżywały ciężki kryzys. Konsekwencje tego były wszędzie widoczne.
Katarzyna nie pozostała obojętna wobec zdarzeń swoich czasów. Angażowała się w pełni, nawet jeśli to wydawało się dziedziną działalności obcą kobiecie doby średniowiecza, w dodatku bardzo młodej i niewykształconej.
Życie wewnętrzne Katarzyny, jej żywa wiara, nadzieja i miłość dały jej oczy, aby widzieć, intuicję i inteligencję, aby rozumieć, energię, aby działać. Niepokoiły ją wojny, toczone przez różne państwa europejskie, zarówno te małe, na ziemi włoskiej, jak i inne, większe. Widziała ich przyczynę w osłabieniu wiary chrześcijańskiej i wartości ewangelicznych, zarówno wśród prostych ludzi, jak i wśród panujących. Był nią też brak wierności Kościołowi i wierności samego Kościoła swoim ideałom. Te dwie niewierności występowały wspólnie. Rzeczywiście, Papież, daleko od swojej siedziby rzymskiej - w Awinionie prowadził życie niezgodne z urzędem następcy Piotra; hierarchowie kościelni byli wybierani według kryteriów obcych świętości Kościoła; degradacja rozprzestrzeniała się od najwyższych szczytów na wszystkie poziomy życia.
Obserwując to, Katarzyna cierpiała bardzo i oddała do dyspozycji Kościoła wszystko, co miała i czym była... A kiedy przyszła jej godzina, umarła, potwierdzając, że ofiarowuje swoje życie za Kościół. Krótkie lata jej życia były całkowicie poświęcone tej sprawie.
Wiele podróżowała. Była obecna wszędzie tam, gdzie odczuwała, że Bóg ją posyła: w Awinionie, aby wzywać do pokoju między Papieżem a zbuntowaną przeciw niemu Florencją i aby być narzędziem Opatrzności i spowodować powrót Papieża do Rzymu; w różnych miastach Toskanii i całych Włoch, gdzie rozszerzała się jej sława i gdzie stale była wzywana jako rozjemczyni, ryzykowała nawet swoim życiem; w Rzymie, gdzie papież Urban VI pragnął zreformować Kościół, a spowodował jeszcze większe zło: schizmę zachodnią. A tam gdzie Katarzyna nie była obecna osobiście, przybywała przez swoich wysłanników i przez swoje listy.
Dla tej sienenki Europa była ziemią, gdzie - jak w ogrodzie - Kościół zapuścił swoje korzenie. "W tym ogrodzie żywią się wszyscy wierni chrześcijanie", którzy tam znajdują "przyjemny i smaczny owoc, czyli - słodkiego i dobrego Jezusa, którego Bóg dał świętemu Kościołowi jako Oblubieńca". Dlatego zapraszała chrześcijańskich książąt, aby " wspomóc tę oblubienicę obmytą we krwi Baranka", gdy tymczasem "dręczą ją i zasmucają wszyscy, zarówno chrześcijanie, jak i niewierni" (list nr 145 - do królowej węgierskiej Elżbiety, córki Władysława Łokietka i matki Ludwika Węgierskiego). A ponieważ pisała do kobiety, chciała poruszyć także jej wrażliwość, dodając: "a w takich sytuacjach powinno się okazać miłość". Z tą samą pasją Katarzyna zwracała się do innych głów państw europejskich: do Karola V, króla Francji, do księcia Ludwika Andegaweńskiego, do Ludwika Węgierskiego, króla Węgier i Polski (list 357) i in. Wzywała do zebrania wszystkich sił, aby zwrócić Europie tych czasów duszę chrześcijańską.
Do kondotiera Jana Aguto (list 140) pisała: "Wzajemne prześladowanie chrześcijan jest rzeczą wielce okrutną i nie powinniśmy tak dłużej robić. Trzeba natychmiast zaprzestać tej walki i porzucić nawet myśl o niej".
Szczególnie gorące są jej listy do papieży. Do Grzegorza XI (list 206) pisała, aby "z pomocą Bożej łaski stał się przyczyną i narzędziem uspokojenia całego świata". Zwracała się do niego słowami pełnymi zapału, wzywając go do powrotu do Rzymu: "Mówię ci, przybywaj, przybywaj, przybywaj i nie czekaj na czas, bo czas na ciebie nie czeka". "Ojcze święty, bądź człowiekiem odważnym, a nie bojaźliwym". "Ja też, biedna nędznica, nie mogę już dłużej czekać. Żyję, a wydaje mi się, że umieram, gdyż straszliwie cierpię na widok wielkiej obrazy Boga". "Przybywaj, gdyż mówię ci, że groźne wilki położą głowy na twoich kolanach jak łagodne baranki". Katarzyna nie miała jeszcze 30 lat, kiedy tak pisała!
Powrót Papieża z Awinionu do Rzymu miał oznaczać nowy sposób życia Papieża i jego Kurii, naśladowanie Chrystusa i Piotra, a więc odnowę Kościoła. Czekało też Papieża inne ważne zadanie: "W ogrodzie zaś posadź wonne kwiaty, czyli takich pasterzy i zarządców, którzy są prawdziwymi sługami Jezusa Chrystusa" - pisała. Miał więc "wyrzucić z ogrodu świętego Kościoła cuchnące kwiaty, śmierdzące nieczystością i zgnilizną", czyli usunąć z odpowiedzialnych stanowisk osoby niegodne. Katarzyna całą sobą pragnęła świętości Kościoła.
Apelowała do Papieża, aby pojednał kłócących się władców katolickich i skupił ich wokół jednego wspólnego celu, którym miało być użycie wszystkich sił dla upowszechniania wiary i prawdy. Katarzyna pisała do niego: "Ach, jakże cudownie byłoby ujrzeć lud chrześcijański, dający niewiernym sól wiary" (list 218, do Grzegorza XI). Poprawiwszy się, chrześcijanie mieliby ponieść wiarę niewiernym, jak oddział apostołów pod sztandarem świętego krzyża.
Umarła, nie osiągnąwszy wiele. Papież Grzegorz XI wrócił do Rzymu, ale po kilku miesiącach zmarł. Jego następca - Urban VI starał się o reformę, ale działał zbyt radykalnie. Jego przeciwnicy zbuntowali się i wybrali antypapieża. Zaczęła się schizma, która trwała wiele lat. Chrześcijanie nadal walczyli między sobą. Katarzyna umarła, podobna wiekiem (33 lata) i pozorną klęską do swego ukrzyżowanego Mistrza.

CZYTAJ DALEJ

Włochy: Premier Meloni przyjęła kardynała Stanisława Dziwisza

2024-04-29 14:22

[ TEMATY ]

kard. Stanisław Dziwisz

Giorgia Meloni

W. Mróz/diecezja.pl

Kard. Stanisław Dziwisz w swoim rzymskim kościele tutularnym - Bazylice Santa Maria del Popolo

Kard. Stanisław Dziwisz w swoim rzymskim kościele tutularnym - Bazylice Santa Maria del Popolo

Premier Włoch Giorgia Meloni przyjęła w swojej kancelarii, Palazzo Chigi, kardynała Stanisława Dziwisza - poinformował rząd w poniedziałkowym komunikacie. Spotkanie odbyło się w związku z obchodzoną w sobotę 10. rocznicą kanonizacji Jana Pawła II.

Rząd w Rzymie podkreślił, że w czasie spotkania szefowa rządu i emerytowany metropolita krakowski wspominali polskiego papieża 10 lat po jego kanonizacji.

CZYTAJ DALEJ

W czasie Roku Świętego 2025 nie będzie specjalnego wystawienia Całunu Turyńskiego

W czasie Roku Świętego nie będzie specjalnego wystawienia Całunu Turyńskiego. Zorganizowane zostaną jednak przy nim specjalne czuwania przeznaczone dla młodzieży. Jubileuszową inicjatywę zapowiedział metropolita Turynu, abp Roberto Repole.

- Chcemy, aby odkrywanie na nowo Całunu, niemego świadka śmierci i zmartwychwstania Jezusa stało się dla młodzieży drogą do poznawania Kościoła i odnajdywania w nim swojego miejsca - powiedział abp Repole na konferencji prasowej prezentującej jubileuszowe wydarzenia. Hierarcha podkreślił, że archidiecezja zamierza w tym celu wykorzystać najnowsze środki przekazu, które są codziennością młodego pokolenia. Przy katedrze, w której przechowywany jest Całun Turyński powstanie ogromny namiot multimedialny przybliżający historię i przesłanie tej bezcennej relikwii napisanej ciałem Jezusa. W przygotowanie prezentacji bezpośrednio zaangażowana jest młodzież, związana m.in. z Fundacją bł. Carla Acutisa, który opatrznościowo potrafił wykorzystywać internet do ewangelizacji.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję