Choć krzyż ma ponad pięć metrów wysokości i trzy metry szerokości, to w porównaniu z całą potężną konstrukcją wydaje się niewielki. Jednak to on jest najważniejszym wizualnym akcentem, kropką nad „i” całej budowli. - Dla mnie osobiście to jak ostatnia nutka przepięknej melodii - mówi architekt Wojciech Szymborski, współtwórca projektu świątyni. - Krzyż wykonany jest ze stali nierdzewnej, od środka złoconej, by odbijające się w nim promienie słońca rozświetlały go od wewnątrz, symbolizując zmartwychwstanie Chrystusa - dodaje Szymborski.

Testament ojców

Montaż krzyża był trudnym przedsięwzięciem inżynierskim. Ponad pół tony stali trzeba było podnieść dźwigiem na wysokość ponad 70 metrów, aby na szczycie świątyni precyzyjnie zamontować całość. - Zwieńczona krzyżem kopuła nie pozostawia już wątpliwości, że patrzymy na wyjątkową budowlę, która jest dedykowana Panu Bogu - mówi ks. Krzysztof Mindewicz, wiceprezes Centrum Opatrzności Bożej oraz proboszcz wilanowskiej parafii. Ustawienie krzyża oznacza zakończenie tzw. stanu surowego otwartego świątyni. Od tej pory budowla nie będzie pięła się już w górę. Uzyskała bowiem 100 proc. swej wysokości, czyli ponad 75 metrów od poziomu ziemi.
Krok po kroku realizuje się więc testament naszych ojców. Budowa Świątyni Opatrzności Bożej jest bowiem wypełnianiem ślubów złożonych przez naród po uchwaleniu Konstytucji 3 Maja. W czasach II Rzeczypospolitej Polacy dołożyli jeszcze jedną dziękczynną cegiełkę - świątynia miała być wotum za odzyskaną niepodległość. Po 1989 r. powodów do wdzięczności mamy jeszcze więcej: budowa świątyni jest naszym ogólnonarodowym darem za odzyskanie suwerenności, za pontyfikat Jana Pawła II i za kard. Stefana Wyszyńskiego. - Jest to bardzo symboliczna chwila. Krzyż stanął bowiem na kilka miesięcy przed beatyfikacją Papieża Polaka - uważa Sylwia Kabała-Prawecka, rzecznik prasowy Centrum Opatrzności Bożej.

Muzeum Jana Pawła II i Prymasa Wyszyńskiego

Obecnie świątynia jest gotowa w tzw. stanie surowym otwartym. Żelbetowa konstrukcja ciągle jest więc narażona na działanie czynników atmosferycznych. Potężną kopułę trzeba jeszcze ocieplić oraz obłożyć specjalną nierdzewną blachą. - Dopiero szczelne zamknięcie tego etapu budowy umożliwi rozpoczęcie prac wykończeniowych w pomieszczeniach, w których będzie się znajdowało Muzeum Jana Pawła II i Prymasa Wyszyńskiego - wyjaśnia Sylwia Kabała-Prawecka. Realizacja tego przedsięwzięcia uzależniona jest od hojności ofiarodawców.
Chociaż pomieszczenia muzealne nie są jeszcze gotowe, to jednak zespół historyków ekspertów cały czas pracuje nad koncepcją wystawienniczą. - Każdego tygodnia spotykamy się z osobami, które chcą nam przekazać na własność lub w depozyt prywatne pamiątki związane z Papieżem albo Prymasem - mówi Janusz Kotański, kierownik Działu Badawczego Muzeum. W ubiegłym roku do muzealnych zbiorów trafiły m.in. papieska stuła oraz projekt ołtarza i tronu z Gdańska-Zaspy z trzeciej pielgrzymki Jana Pawła II do Polski w 1987 r. A na dwa dni przed katastrofą smoleńską Anna Walentynowicz podarowała Muzeum unikatowe zdjęcia z pierwszej wizyty delegacji NSZZ „Solidarność” u Papieża w 1981 r. Natomiast ks. prał. Bronisław Piasecki przekazał prymasowską sutannę, dowód osobisty Stefana Wyszyńskiego i zbiór książek z biblioteczki Prymasa.
Przez zimę prace budowlane prowadzone były również w dolnym kościele Świątyni Opatrzności Bożej, gdzie znajdują się Panteon Wielkich Polaków oraz replika grobu Jana Pawła II. - Trwają ostatnie budowlane poprawki, aby Panteon na wiosnę mógł być dostępny dla turystów i pielgrzymów z całej Polski - mówi ks. Mindewicz.