Ktoś powiedział: „Twoja wizytówka jest… wizytówką”. Trudno dziś obyć się bez wizytówek. Wiele osób zatem je dziś posiada i używa często w dwóch wersjach: prywatnej i służbowej. Pojawia się też jednak i jest coraz bardziej popularna wersja trzecia: służbowo-prywatna.
Jaka powinna być dokładnie wizytówka?
Zmieniła się w XXI wieku jej wielkość. Nieco się zmniejszyła. Dobrze, gdy wymiary wizytówki dokładnie odpowiadają wymiarom karty płatniczej, co ułatwia jej przechowywanie.
Wizytówka poważnego człowieka powinna być wydrukowana na białym, czerpanym lub kredowym papierze czarną, klasyczną, nieudziwnioną czcionką - nie powinna zawierać elementów kolorowych.
Wizytówka najwyższej klasy powinna mieć wypukłe litery. W wersji luksusowej osiąga się to przez zamówienie specjalnej, drogiej matrycy. W wersji dla mas druk nanosi się specjalną farbę, która „puchnie” po wyschnięciu, tak że litery odstają od papieru.
Dane na wizytówkach prywatnych mogą być pisane kursywą, na służbowych - zwykłym pismem.
Wizytówki prywatne występują w trzech wersjach: normalna z adresem, normalna bez adresu, z przesuniętymi w dół napisami.
Pierwszą dajemy tym, z którymi chcemy utrzymywać kontakt.
Drugą, na której jest wyłącznie nasze imię i nazwisko, dajemy tym, z którymi nie chcemy się więcej spotkać i nie chcemy, by do nas pisali czy telefonowali.
Trzecią przytwierdzamy do bukietów kwiatów i prezentów, pisząc na niej kilka słów życzeń.
Wizytówka prywatna może też być wizytówką małżeńską. Wtedy figurują na niej obok nazwiska imiona żony i męża.
Wizytówki służbowo-prywatne zawierają po lewej stronie nasze prywatne dane adresowe, a po prawej - dane służbowe. W ten sposób możemy używać wizytówkę służbową jako prywatną. Ma ona jednak jedną poważną wadę. Osoba, która ją otrzymuje w kontaktach służbowych, ma prawo wyciągnąć wniosek, że może zwracać się do nas w sprawach służbowych poza godzinami pracy na telefon domowy.
Diecezja Cleveland, w stanie Ohio, w której zanotowano ok. 50 proc. wzrost liczby konwertytów na wiarę katolicką w okresie wielkanocnym, nie jest czymś wyjątkowym. Zdaniem katolickich mediów jest ona częścią tego, co dzieje się obecnie w wielu diecezjach w Stanach Zjednoczonych. Według katolickiej platformy „National Catholic Register" jest zbyt wcześnie, aby powiedzieć, jaka będzie całkowita liczba nawróconych na Kościół katolicki w całym kraju w 2025 roku, ponieważ wiele diecezji nie podaje oficjalnych danych aż do końca roku. Wiosną tego roku skontaktowano się ze wszystkimi 175 diecezjami terytorialnymi obrządku łacińskiego w kraju i otrzymano porównywalne dane od około 50 z nich. Według platformy liczby pokazują, że znaczny wzrost liczby konwertytów jest powszechnym zjawiskiem.
„Jak to się dzieje? Krótką odpowiedzią dla wielu jest Duch Święty. Ale inny czynnik, na który też powołują się diecezje, to narodowe odrodzenie eucharystyczne. Wzbudziło ono większe zainteresowanie wiarą. Częścią naszych lokalnych inicjatyw odnowy eucharystycznej było umieszczanie dużych billboardów w widocznych miejscach w naszych głównych skupiskach ludności, zapraszających ludzi do przyjścia do naszych parafii” - powiedział biskup Michael Sis, ordynariusz diecezji San Angelo w Teksasie.
Dziekan Kolegium Kardynalskiego kardynał Giovanni Battista Re powiedział w homilii podczas pogrzebu papieża Franciszka w sobotę na placu Świętego Piotra, że mimo słabości i cierpienia z powodu choroby papież wybrał "drogę poświęcenia aż do ostatniego dnia".
Kardynał Re nawiązał do dni, w których oddawano hołd zmarłemu papieżowi mówiąc: "Ogrom oddania i zjednoczenia, które widzieliśmy w tych dniach po jego przejściu z tej ziemi do wieczności, świadczą o tym, jak bardzo bogaty pontyfikat papieża Franciszka dotykał umysłów i serc".
Wiatr przekładał karty otwartego Ewangeliarza leżącego na trumnie papieża Franciszka – podobnie zresztą jak w czasie Mszy świętej żałobnej św. Jana Pawła II (wtedy księga ostatecznie się zamknęła). Powiew wiatru – obok ognia i gołębicy – to w kulturze chrześcijańskiej symbol Ducha Świętego. Ten obraz na pewno pozostanie mi w pamięci, jako wymowny znak dla współczesnego świata i świadectwo tego, że – jak głosi Ewangelia – „Duch wieje, kędy chce”. W świat poszła bardzo konkretna katecheza, zatrzymaliśmy się na chwilę - w obliczu majestatu śmierci.
To ważne, że msza święta pogrzebowa była sprawowana w dostojnym języku łacińskim – na znak powszechności Kościoła. Trafnie była dobrana Ewangelia – o powołaniu Piotra, urzekała też homilia, w której kardynał Giovanni Battista Re przypomniał, że Franciszek w każdej niemal publicznej wypowiedzi prosił, by się za niego modlić, tymczasem – jak mówił dziekan Kolegium Kardynalskiego - „teraz, kochany Papieżu Franciszku, prosimy Cię o modlitwę za nas i prosimy, abyś z nieba błogosławił Kościołowi, błogosławił Rzymowi, błogosławił całemu światu, tak jak to uczyniłeś w ostatnią niedzielę z balkonu tej Bazyliki”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
