Eucharystii 20 sierpnia przewodniczył metropolita gdański abp Tadeusz Wojda, pallotyn, główny konsekrator święceń biskupich. Współkonsekratorami święceń byli: abp Salvatore Pennacchio, nuncjusz apostolski w Polsce, i bp Zbigniew Zieliński, koadiutor diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej. Mszę św. koncelebrowali m.in. bp Wiesław Śmigiel, bp Józef Szamocki i bp Andrzej Suski z Torunia, bp Jacek Jezierski z Elbląga, bp Wiesław Szlachetka z Gdańska, bp Grzegorz Balcerek z Poznania, bp Adrian Put z Zielonej Góry i bp Wiesław Mering z Włocławka. Uczestniczyli w niej również przedstawiciele innych wyznań z bp. Marcinem Hintzem z Kościoła ewangelicko-augsburskiego na czele.
W homilii metropolita gdański podkreślił, że godność biskupa jest darem od Boga, którego nie należy się obawiać. – Zbyteczny jest wszelki lęk, Bóg w twoje usta będzie kładł swoje słowo. Zaufaj Mu, wsłuchuj się w Jego słowo i staraj się je rozeznawać – zwrócił się abp Wojda bezpośrednio do biskupa nominata. – Słuchaj też Kościoła i ludu Bożego, który w ostatnich miesiącach mocno przemawiał przez spotkania synodalne, dając wiele cennych wskazówek, jak realizować tę posługę. Metropolita gdański przypomniał również dotychczasową drogę duszpasterską i naukową ks. Przyborka, w tym jego liczne inicjatywy, m.in. założone przez niego pismo Galilea i szkołę biblijną.
Na zakończenie uroczystości słowo do nowego biskupa skierował również abp Salvatore Pennacchio. Życzył mu, by jako syn ziemi gdańskiej sprawował swoją pasterską posługę stosownie do zawołania obecnego w herbie Gdańska: Nec temere, nec timide, czyli bez lęku i bez zuchwałości.
Ojciec Święty Franciszek mianował ks. Piotra Przyborka biskupem pomocniczym archidiecezji gdańskiej 6 lipca 2022 r. i przydzielił mu stolicę tytularną Musti in Numidia. Jako zawołanie biskupie bp Piotr przyjął słowa z Listu do Rzymian: „Jesteśmy dziećmi Bożymi”.
Kiedy szukamy szczęścia i radości, myślimy sobie, że zdobędziemy je przez posiadanie. Im więcej rzeczy wokół siebie zgromadzimy, im więcej nieruchomości nabędziemy, im więcej znajomych będziemy mieć, im więcej różnych bodźców będzie docierać do nas z zewnątrz – tym więcej szczęścia i radości dla nas. Sami jednak wiemy, że po chwilowych radościach często przychodzi gorycz pustki, gorycz rozczarowań. Wyobrażaliśmy sobie, że coś, na co czekaliśmy, przyniesie nam wiele satysfakcji, a okazuje się, że znowu daliśmy się nabrać.
Pan Bóg daje nam jednak dzisiaj inną propozycję, inną drogę, która może nas zaprowadzić do szczęścia – tego, które nasyca, a nie rozczarowuje. Zaproszeni są wszyscy, aby pójść drogą, którą proponuje Bóg, lecz pójdą nią tylko ci, którzy Bogu ufają.
Wysyłając swych uczniów na misje, Jezus daje im szczegółowe wskazania, jak powinni postępować. Właśnie w ramach tzw. Mowy Misyjnej pojawia się nakaz: „Gdy do jakiego domu wejdziecie, mówcie: Pokój temu domowi” (Łk 10,5). Jaką treść podsuwał Jezus pod pojęcie „pokoju”? Zapewne w Ewangelii pisanej po grecku dopatrywać się można tu nie tylko myśli judaistycznej, a więc środowiska życia Jezusa, ale także konotacji greckich, a może nawet rzymskich.
Eirene, grecka bogini pokoju, przedstawiana była z rogiem obfitości, z którego rozdawała swe bogactwa. W niektórych wyobrażeniach towarzyszy jej Pluton symbolizujący dobrobyt, a stąd już niedaleko do utożsamienia pokoju ze spokojem. Zgoła inaczej ów pokój widzieli mieszkańcy Brytanii. Tacyt, w biografii swojego teścia Gnejusza Juliusza Agrykoli, zarządcy Brytanii w latach 77-84 po Chr., zamieścił mowę Kalgakusa, brytyjskiego dowódcy. Mówca niezbyt pochlebnie wypowiada się o Rzymianach: „Grabieżcy świata, kiedy im wszystko pustoszącym ziemi nie stało, przeszukują morze; chciwi, jeżeli nieprzyjaciel jest zamożny, żądni sławy, jeżeli jest biedny; ani Wschód, ani Zachód nie zdołałby ich nasycić; jedyni wśród wszystkich ludzi tak bogactw, jak i niedostatków z równą pożądają namiętnością. Grabić, mordować, porywać nazywają fałszywym mianem panowania, a skoro pustynię uczynią – pokoju” (Tacyt, Żywot Juliusza Agrykoli).
Na Plac Zbawiciela w Warszawie ma powrócić tęcza, która nieco ponad 10 lat temu wzbudzała liczne kontrowersje - była siedmiokrotnie podpalana, a ówczesne władze stolicy za każdym razem naprawiały instalację, która doczekała się nawet ochrony. Nowa tęcza to jeden z projektów wybranych przez mieszkańców w głosowaniu w budżecie obywatelskim.
Tęcza na Pl. Zbawiciela w latach 2011-2012 stała przed budynkiem Parlamentu Europejskiego w Brukseli, a następnie trafiła na warszawski Plac Zbawiciela.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
