Ks. prof. Marek Zahajkiewicz urodził się 18 lutego 1934 r. w Borysławiu. 22 grudnia 1956 r. przyjął święcenia kapłańskie. Pracę naukową w Instytucie historii Kościoła KUL rozpoczął w 1965 roku. Dwa lata później uzyskał doktorat, w roku 1977 habilitację, w 1992 tytuł profesora.

Jego zainteresowania naukowe koncentrowały się wokół zagadnień z zakresu dziejów wewnętrznych kościoła w średniowieczu, działalności duszpasterskiej, życia liturgicznego, rozwoju średniowiecznej teologii, misyjnej działalności Kościoła i tendencji związanych z jego reformą.

Był członkiem Komisji Episkopatu Polski ds. Sztuki Kościelnej, kierownikiem Katedry Historii Kościoła w Średniowieczu oraz Instytutu Historii Kościoła KUL, a w latach 1985-2006 dyrektorem Ośrodka Archiwów, Bibliotek i Muzeów Kościelnych.

Jako pełnomocnik Uniwersytetu ds. odzyskania utraconych w czasach PRL-u nieruchomości, wykazał się olbrzymim zaangażowaniem m.in. w reaktywację Fundacji Potulickiej w Wojnowie. Dwuletnie starania o przywrócenie Uniwersytetowi własności upaństwowionych nieruchomości, zakończone zostały w czerwcu 1991 r. ugodą przed Komisją Majątkową w Warszawie. Fundacja rozpoczęła samodzielną działalność gospodarczą w sierpniu 1992 r., a ks. prof. Zahajkiewicz przez wiele lat kierował pracami jej Komisji Rewizyjnej.

Uroczystości pogrzebowe odbędą się 29 lipca. Msza św. żałobna zostanie odprawiona w Archikatedrze Lubelskiej o godz. 13.00. Msza św. pogrzebowa w kościele pw. Rozesłania Apostołów w Chełmie o godz. 16.30. Pogrzeb na cmentarzu przy ul. Wojsławickiej.

Ks. prof. Andrzej Szostek, były rektor KUL, w laudacji z okazji nadania Medalu za Zasługi dla KUL ks. prof. Markowi Zahajkiewiczowi, podkreślał, że praca naukowa była dla niego pasją.

"W swych naukowych badaniach koncentrował się szczególnie na średniowiecznych dziejach Kościoła, które – wbrew obiegowym i krzywdzącym opiniom, podtrzymywanym zwłaszcza przez komunistycznych ideologów – obfitowało w wielkie idee filozoficzne i teologiczne, głębokie reformy oraz dramatyczne wydarzenia. Bogactwo tej epoki znalazło wyraz w szerokiej gamie zainteresowań naukowych Księdza Profesora. Badał on zwłaszcza polską myśl reformistyczną XV wieku – na tle prądów i wydarzeń w całej Europie, z podkreśleniem jednak rodzimej tradycji. Pasją jego była liturgia, zajął się więc także jej dziejami. Podjął pionierskie badania nad misjami polskimi, szczególnie wiele uwagi poświęcił dziełu chrystianizacji Litwy. Nie zapomniał też, oczywiście, o diecezji lubelskiej, której bogatą historię przedstawił w dwóch monografiach. Zajęcia dydaktyczne obejmowały nie tylko historię Kościoła, ale także patrologię i paleografię. Zajęcia te przygotowywał zawsze bardzo starannie i prowadził tak atrakcyjnie, że studenci Wydziału Teologii obdarzali go w swoim czasie tytułem Pedagoga Roku. Wielkim powodzeniem cieszyły się wycieczki naukowe, które systematycznie organizował, widząc w nich istotne dopełnienie teoretycznych wywodów prowadzonych z uniwersyteckiej katedry” - powiedział ks. prof. Szostek.