Sanktuarium diecezji gorzowskiej - Rokitno - wraz z jego głównym przedmiotem religijnej czci - cudownym obrazem Matki Bożej - posiada wielowiekową historię, jako szkoła żywej wiary dla ludu tych ziem. Wierni udawali się do Rokitna już od 1669 roku, aby oddawać Bogu cześć przez wstawiennictwo i pośrednictwo łaskami słynącego wizerunku Niepokalanej. Kult ten trwa po dziś dzień (…). Oto zwięzły opis genezy kultu, samego obrazu i aktualnego stanu czci Matki Najświętszej w obrazie rokitniańskim.

W roku 1966 pracownicy Muzeum w Poznaniu: dr Janusz Lehmann i mgr Leszek Tuczyński przeprowadzili wszechstronne badania cudownego obrazu Niepokalanej z Rokitna. Owocem tych badań jest obszerny opis Wizerunku pod względem jego pochodzenia, wartości artystycznej, techniki i szkoły malarskiej, stosowanych farb i rodzaju drewna, na którym artysta anonimowy namalował Matkę Bożą.

Technika malowania, styl i sposób ujęcia postaci wskazują, że obraz pochodzi z XVI wieku. Początkowo odbierał cześć religijną jako obraz rodzinny, przekazywany jako wielki skarb duchowy, począwszy od szlacheckiej rodziny Stawickich, zamieszkałych na Kujawach, poprzez rodzinę królewską Leszczyńskich i słynącą z przywiązania do Kościoła rodzinę Opalińskich. Właśnie syn Piotra Opalińskiego - Jan Kazimierz Opaliński, jako opat klasztoru cystersów w Bledzewie, odziedziczył obraz czczony, zwłaszcza przez jego matkę - Katarzynę Opalińską. Jak opisuje kronika z 1672 r., opat sam doświadczył cudownego i nagłego uzdrowienia ze śmiertelnej choroby za wstawiennictwem Niepokalanej z rodzinnego obrazu. Wypadek ten oraz rosnąca cześć dla Matki Bożej, stają się powodem umieszczenia obrazu w bocznym ołtarzu kościoła klasztornego w Bledzewie. Wierni tłumnie przybywali, by się modlić do Boga za wstawiennictwem Niepokalanej. Wyjeżdżając do parafii obsługiwanej przez cystersów - do Rokitna, opat zabrał obraz i umieścił go w głównym ołtarzu. Wówczas obraz zasłynął szczególną czcią wiernych i otrzymywanymi przez modlących się łaskami i cudami.

W początkowej fazie kult tego obrazu szerzył się w rodzinach, a stopniowo rozciągał się w obrębie regionu wielkopolskiego. Podstawą tego kultu było piękno artystyczne, a zwłaszcza teologiczna treść, jaką artysta zamknął w niewielkim Wizerunku Maryi.

Cdn.

Źródło: Gorzowskie Wiadomości Kościelne, 1989